ยอง ๑, ยอง ๆ หมายถึง ว. อาการที่นั่งชันเข่าทั้ง ๒ โดยก้นไม่ถึงพื้น เช่น นั่งยองอยู่ในท้องแม่.(ไตรภูมิ), หย่อง ก็ว่า.
(กลอน) น. สัตว์ในจําพวกอีเก้ง.
น. เส้น, ใย, มักใช้เข้าคู่กับคำ ใย เป็น ยองใย. ว. สุกใส, ยะยอง หรือยรรยอง ก็ใช้ แต่มักแปลว่า สุกใส.
น. เส้นใย (แห่งแมงมุม). ว. ผุดผ่องเป็นนํ้านวล เช่น ผิวนวลเป็นยองใย; ใช้เป็นคําเปรียบเทียบว่ามีขนาดเล็กเท่าใยแมงมุม เช่น ไม่มีความผิดแม้เท่ายองใย.
น. ใยแมงมุม.
ก. เดินอย่างใช้ปลายเท้าจดลงเบา ๆ.
ก. เดินเข้าไปอย่างเงียบกริบ.
ก. อาการที่ย่องเข้าไปลักสิ่งของของเขาเพื่อไม่ให้เจ้าของรู้ตัว.